Bu ilk yazımda kısacık kendimden bahsetmek istiyorum 12 yıldır Marmaris'te yaşıyorum tatile diye geldiğim şehrin doğasına aşık olup yerleşmeye karar verdiğim gün hayatımda aldığım en güzel karar idi.Büyük şehrin yoğun temposunda yaşamaya alışan ben kendimi bulmak için gelmişim sanki buraya iyiki Marmaristeyim ve 12 yılı doldurduktan sonra azcık şımararak iyiki yarı Marmaris'liyim diye biliyorum :) Bu Sene ciddi anlamda Marmaris büyük bir sınavdan geçiyor gerek sel felaketi olsun,gerek yangın felaketi olsun. Ve zorlu geçen bir kış süreci Marmaris halkının çokta alışık olmadığı zorlu evreler yanlız bu en zorlu günlerde bile en takdir ettiğim ve gururlanarak anlattığım şey MARMARİS sakinlerinin sokaktaki canlarımıza sokak hayvanlarına gösterdiği ilgi şevkat ve sevgileri.. takdire şaayan bir durum bu soğuk havalarda kartondan ev yapanlar,her gün kesintisiz sokaktaki canlara mama dağıtanlar,dükkanlarının evlerinin önlerine su kapları koyanlar. Mesela bir okulumuzda öğretmenlik yapan bir hocamızın hergün bıkmadan usanmadan aynı saatte sokak sokak gezip canlara mama dağıtımına şahid oluyorum,Ve yine bir veteriner dostumuzun sokak canları için ücretsiz bakım yaptığına şahid oldum.Onların varlıklarını kabul edip onlarla birlikte yaşamak değil sadece Marmarislilerin yaptığı şey. Onlara saygı duymak onlara yardımcı olmak ve sevgilerini göstermek bu bence bir çok şehirde yada bir çok Ülkede çok ama çok nadir olan şeyler.Küçük bir şey anlatmak istiyorum sizlere bana gelince merkezde nacizane küçük bir cafem var bundan altı ay öncesi yeni doğmuş bir kedi yavrusunun suya düştüğünü ve can çekiştiğini gördüğümde dünya başıma yıkıldı sandım hemen alıp çamurlu sudan arındırma ve kurutma işlemlerinin ardından gördüm ki daha 2 günlük gözleri bile açık değil ne yaparız nasıl olur derken bir hafta annesini aradım belki gelir yavrusunu bulur diye ama sanırım doğa ve koşullar bana birde kedi annesi ol dedi kedi annesi diyorum çünki evimde 4 muhabbet kuşum 4 kanaryam ve birde sekiz yaşında sibirya kurdum var :) şimdi birde kedim oldu süper dedim kedimizin adı pablo şimdi 6 aylık cafenin ve mahallenin maskotu sizlere neden kedim pablodan bahsettim biliyormusunuz ? eşim ameliyat olması gerekti ve biz 1 hafta boyunca dükkanımızı açamadık hastanede olduğumuz için bu bir hafta süre içerisinde mahalledeki esnaf dostlarım her gün pablonun yemeği suyu ve barınması ile ilgili hiç bir sorun yaşamaması için ellerinden geleni yapmışlar her gün biri misafir etmiş bizim haylazı ve hergün beni arayıp özlem sen pabloyu merak etme yemeğini yedi keyfi yerinde bugünde filanca kişinin misafiri diye bilgi vermeleri beni hastane ortamında daha güçlü hissettirdi.Hastane dönüşü dükkanıma geldiğimde bu durumu kendi gözlerimle de şahid olunca yaşadığım o duyguları kelimelere dökmekte zorluk çekiyorum. İşte bizi biz yapan masum sevginin en gurur verici örnekleri aslında saymakla bitmez dünyada bunca felaket yaşanırken insanlarımızın böyle içten böyle samimi o güzel canlara yardım etmesi korumaya geçmesi biz egenin incisi şehrimize yakışan bir durum.Böyle güzel durumlara şahit oldukça yaşamdan hala alacağımız çok güzel şeyler olduğu inancım içimde dahada büyüyor. Burası turizm yeri,burası tatil cenneti,burası Egenin incisi ama en önemlisi bu Şehirde halen iyilik hakim,bu şehirde halen sokaktaki canlar için sevgi saygı ve iyilik var. Teşekkürler MARMARİS ve Teşekkürler MARMARİS SAKİNLERİ..
YORUM YAZ
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmadı. İlk yorumu siz yapın.
BENZER HABERLER
